Meer of minder fabrieken

Meer of minder fabrieken

De laatste tijd hoor je steeds vaker dat woningbouwfabrieken het niet redden. Opmerkelijk, denk je dan. In deze tijd met grote opgaven in de woningbouw. Hoe kan dat? En moeten we dit niet voorkomen? We hebben ze toch juist keihard nodig?

Er moet veel gebouwd, verbouwd en gerenoveerd worden in zowel de woningbouw-, utiliteitsbouw- en infra-sector. De uitdagingen voor deze sectoren worden groter en groter. We hebben woningen nodig, er is een stikstofprobleem. We willen productiemethoden verduurzamen en hebben te kampen met netcongestie. Veel kunstwerken moeten vervangen of gerenoveerd worden. We moeten dat doen met beperkte mensen en middelen. Productiviteitsverhoging is dan onontkoombaar. Seriematige productie in fabrieken is daarom een belangrijk middel, dat kan leiden tot een enorme versnelling. Ook helpt het bij het verlagen van emissies, meer circulariteit en minder logistieke bewegingen.

Een aantal ondernemers realiseerde zich dat en ze staken hun nek uit, ze investeerden in fabrieken en begonnen met produceren. Het gebrek aan continuïteit in opdrachten lijkt een aantal nu de nekslag te geven. Merkwaardig, als je ziet hoe groot de opgave is en hoe groot de voordelen zijn. De bouw vertraagt, projecten komen niet van de grond. Overheden nationaal, en regionaal doen hun best, stellen beleid en regels op, maar de fabriek gaat intussen dicht. De woningbouwopgave vraagt om leiderschap. Willen we alle neuzen dezelfde richting op en continuïteit bieden aan ondernemers die het voortouw nemen om de aan de bouwopgave te voldoen of niet?

Er is actie nodig. Fabrieken moeten niet sluiten, integendeel ze zouden moeten opschalen. Denken en handelen vanuit de collectieve opgave, dat is wat we nu nodig hebben. Wat houdt bijvoorbeeld woningcorporaties en ontwikkelaars tegen om gezamenlijk langjarig productiecapaciteit vast leggen? Een half lege fabriek betalen ze immers ook via de hogere prijs voor woningen die ze wel kopen. Als het individueel niet lukt om ondernemers continuïteit te bieden, misschien lukt het dan wel als partijen gaan samenwerken. Maar, wie verbindt deze partijen? Wie steekt zijn nek uit?
Daarom een belangrijke vraag voor corporaties, ontwikkelaars en overheden: Meer of minder woningbouwfabrieken in Nederland?

Nynke Sijtsma
Directeur De Bouwcampus