"Het is soms balanceren op het snijvlak van afwachten en doordrukken"
Sinds de lancering van De Bouwcampus, eind 2015, is Roger Mol bestuurslid van de stichting die in het leven is geroepen om transities aan te jagen binnen opgaven waarin de bouwsector een rol heeft. Een van die drie opgaven betreft de verduurzaming van de gebouwde omgeving (VGO). Die opgave sluit vanzelfsprekend aan op het vakgebied en de functie van Roger als Directeur Transacties & Projecten bij Rijksvastgoedbedrijf (RVB). Nu Roger per 1 januari 2023 stopt als directeur bij het RVB is ook zijn bestuursfunctie bij De Bouwcampus komen te vervallen. Dát gegeven - en zijn onvermoeibare missie om iets te betekenen voor de BV Nederland binnen de fysieke omgeving - is reden om samen met hem te reflecteren en vooruit te kijken.
Oplossingen breed trekken, seriematigheid inbrengen en vooral doen
“Even over die fysieke omgeving,” begint Roger, “het is tastbaar. Je ziet wat gedaan wordt en dat vind ik geweldig. Bij RVB is de rol van de gebruiker daarin ook heel dichtbij. Die rol is anders in de twee andere opgaven – vervanging en renovatie infrastructuur en herinrichting stedelijke ondergrond.” Zien wat je doet is een belangrijke drijfveer voor Roger om focus te hebben en vaart en impact te kunnen maken in de enorme opgave van VGO. Het is voor hem onmiskenbaar dat je altijd de spelers in de (fysieke) omgeving nodig hebt om transities binnen de drie opgaven aan te jagen, hoewel het evengoed van belang is dat je als bestuurslid kennis en affiniteit hebt met de opgaven buiten je expertisegebied.
“Het is voor iedereen duidelijk dat er iets moet gebeuren, dat zaken anders moeten worden aangepakt in de bouwsector om gestelde doelen te behalen. Daar willen we met De Bouwcampus betekenis aan geven. Er zijn veel praatclubs, daar zijn we ons van bewust, en daarom is onze missie dat De Bouwcampus meer dan dat is. Aan de ene kant is praten nodig, aan de andere kant willen we de oplossingen breed trekken, seriematigheid inbrengen en dus vooral doen, anders gebeurt er niets. In de afgelopen jaren was dat soms balanceren op het snijvlak van afwachten en doordrukken.”
Ter illustratie noemt Roger een aantal trajecten waarin hij in de afgelopen jaren nauw betrokken was en van heel dichtbij focus hield op het behalen van (tussen)resultaten in de transitie. “Het bewaken van die voortgang is waar we voor in het leven zijn geroepen, de rol die iedereen van De Bouwcampus mag verwachten.”
Lessons learned onbegrensd voor het voetlicht brengen
Ten eerste haalt hij het traject Hout in Hoogbouw aan. Het doel van het traject is helder: een businesscase formuleren waarin de afweging voor het gebruik van hout (en andere biobased materialen) beter kan worden gemaakt en hout in hoogbouw daarna ook concreet kan worden toegepast. Zowel kwantitatief als kwalitatief. “In dit geval hielp het dat ik binnen een vastgoedorganisatie actief was en er concreet voor kon zorgen dat we met een of meerdere projecten aan de slag konden. Denk bijvoorbeeld aan de Monarch in Den Haag, maar ook aan toekomstige houten gebouwen; het moet uiteraard wel een doorkijkje naar ‘meer’ geven, die reproduceerbaarheid is essentieel voor alles wat we bij De Bouwcampus doen. Ik heb mij in die jaren als bestuurder en ook als directeur bij RVB persoonlijk verantwoordelijk gevoeld.” Niet alleen in het proces, ook ten aanzien van het bereik heeft Roger met zijn commitment impact weten te realiseren: “Pionieren vind ik geweldig, zeker als het om hout gaat. De succesfactoren ervan deel ik met anderen, zowel binnen als buiten Nederland.” Als president van de internationale vastgoedorganisatie Pure-Net weet hij lessons learned letterlijk onbegrensd voor het voetlicht te brengen. Onlangs voerde hij voor Pure-Net gesprekken in Denemarken over De Bouwcampus en mocht een transitiemanager van De Bouwcampus over de casus van de Monarch spreken tijdens een bijeenkomst van Pure-Net in Letland. “Die informatie wordt reuze-interessant gevonden, ik blijf er persoonlijk voor zorgen dat die uitwisseling voortduurt, in brede zin.”
Roger doelt in dat opzicht niet alleen op het breed delen van kennis, maar ook op het openstellen van netwerken. “Het werkgebied van De Bouwcampus is vaak onontgonnen, terwijl we tegelijk willen zorgen voor opschaling en versnelling. Dat kan alleen door te verbinden, door het samen te doen. In de werkwijze van De Bouwcampus is dat verankerd door met coalities samen te werken in co-creatie.”
Samenwerken is evident
Een tweede voorbeeld van een traject waaraan Roger actief heeft bijgedragen vanuit zijn rol als bestuurder is Vernieuwde Energie voor Vastgoed; een programma waarin praktijkervaringen inzicht in mogelijkheden en beperkingen van innovatieve vormen van gebiedsgerichte energiesystemen geven. “We ontdekten dat partijen dit onmogelijk solistisch kunnen aanpakken. Samenwerken met gebouweigenaren, gemeenten, netbeheerders en andere partijen is evident. Dat is nodig om je vastgoed te kunnen laten functioneren in de toekomst. En om door te kunnen stempelen, kun je het geleerde toepassen op andere plekken. Het enthousiasme van alle betrokken partijen is er, nu moet het leiden tot iets tastbaars. De Bouwcampus zorgt daarin voor verbinding, zoals het dat ook deed bij onder meer de samenwerking tussen Provincie Noord-Holland en RWS in het realiseren van een mandje van bruggen, een geslaagde seriematige aanpak waarin twee opdrachtgevers samenwerkten.” De Bouwcampus ontsluit die kennis vervolgens, kennis waar volgens Roger ook het bestuur in hun dagelijkse functie baat bij heeft: “Je bekijkt hoe je zo’n ‘mandje’ ook kunt maken in je eigen vakgebied. Wat daarvoor nodig is, welke zaken gekopieerd kunnen worden daarin. Er zijn overeenkomsten te vinden in systemen, processen en gedrag.”
Daar is ‘ie weer, de term gedrag. Een aspect dat vaak terugkomt in transitiekunde. Het gaat immers niet alleen om de technische thema’s bij opschaling. Het is geen louter technisch vraagstuk, veel meer nog een sociaal-technisch politiek veranderproces. “Daarin terugkomend op mijn core business (vastgoed), kan ik zeggen dat ik echt wel geloof dat verduurzaming op technisch vlak gaat lukken, maar het moet ook goedkoper en met minder mensen. Het gaat er dan om dat mensen het met elkaar van de grond moeten krijgen. De vragen zijn: ‘hoe kun je (proces)innovaties inzetten om dat te laten slagen’ en ‘wat is dan nodig aan de proces- en gedragskant om het te laten lukken?’ Dat zou een vraagstuk én gezamenlijke activiteit van de hele sector én overheid moeten zijn.
Je moet die spiegel voor kunnen houden
Ter afsluiting doet Roger een oproep: “Blijf kritisch nadenken over de toegevoegde waarde van De Bouwcampus. Ik zie het als een buitenboordmotor die we nu nodig achten voor de grote maatschappelijke opgaven waarin de bouw een rol heeft, met name ten aanzien van opschaling en versnelling. Zodra blijkt dat we daar niet meer relevant in zijn, moet je die spiegel voor kunnen houden. Andersom geldt hetzelfde; in dat geval zal er een tandje bij gezet moeten worden.”
Op de vraag of we Roger Mol in 2023 weer op een positie vinden in de vastgoedsector, antwoordt hij: “Daar ga ik de komende tijd rustig over nadenken, hoewel ik mij wel kan voorstellen dat ik – na een tijdje gereisd te hebben – terug zal komen met evenveel passie voor de fysieke omgeving als dat nu het geval is.”
De Bouwcampus wenst Roger veel inspiratie en plezier toe tijdens zijn reis door Azië en Australië en bedankt hem voor al zijn inhoudelijke en actieve bijdragen als bestuurslid van de stichting.
Door: Barbara van Baarsel – Buro Barcode